هنگامی که مورچه ها با یک عامل بیماری‌زا مواجه می‌شوند، نحوه ساخت لانه‌هایشان را تغییر می‌دهند تا خطر اپیدمی را کاهش دهند. ساخت لانه‌هایی با بخش‌بندی بیشتر این امکان را به مورچه‌ها می‌دهد که فضاهای مختلفی بسازند تا ارتباطات محدودتر و شیوع بیماری کنترل شود. محققان در مطالعه‌ای، گروه‌هایی شامل ۱۸۰ مورچه سیاه باغی (Lasius niger) همراه لاروها و شفیره‌ها را در ظروفی پر از خاک قرار دادند و بر نحوه ساخت لانه‌هایشان نظارت کردند. در این مطالعه، دوربین‌هایی برای بررسی فعالیت‌های سطحی مورچه‌ها تعبیه شده بود و دستگاه سی‌تی اسکن شکل لانه‌هایی را که در داخل خاک حفر شده بود، نشان می‌داد.